هرچند موضوع حكمرانی دارای سابقه‌ای به قدمت تشكیل نظام‌های سیاسی در تاریخ بشر است، اما حكمرانی مطلوب از جمله موضوعاتی است كه در دهه‌های اخیر مورد توجه صاحب‍نظران حوزه‌های گوناگون علوم انسانی به‌ویژه حقوق عمومی قرار گرفته است. اندیشمندان با رویكردها و اهداف گوناگون به تبیین حكمرانی خوب و تعیین شاخصه‌ها و معیارهایی برای تحقق آن در نظام‌های سیاسی گوناگون پرداخته‌اند و در مقام تبیین مجموعه قواعدی برآمده‌اند كه مقامات حكومتی در هنگام تصمیم‍گیری و اقدام، ملزم به در نظر گرفتن و رعایت آن‌ها هستند.
پژوهش حاضر در مقام پاسخگویی به این پرسش بنیادین است كه آیا مقامات و كارگزاران حكومت اسلامی در مقام اعمال حاكمیت شریعت مقدس اسلام به عنوان مهم‌ترین وظیفه‌ی حكومت اسلامی، موظف به رعایت چارچوب‌ها و قواعد مشخصی هستند یا خیر؟ به بیان دقیق‌تر، آیا شارع مقدس در تبیین حدود و اختیارات كارگزاران حكومت اسلامی، اصول و شاخصه‌هایی را به منظور دستیابی به اهداف طراحی‌شده و جلوگیری از انحرافات تعیین كرده است؟ و در صورت مثبت بودن پاسخ چه معیارهایی برای تحقق حكمرانی مطلوب در حكومت اسلامی وجود دارد؟
